18 listopada 2009r.
Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej
Wrocław, ul. Joliot-Curie 15
Sala Kameralna Zachodnia
10.00- powitanie uczestników konferencji
10.30-12.30
Michał Gulik, Uniwersytet Jagielloński, Ciało-w-ciało z medium. Parafrazy podmiotu w dyskursie nowych mediów
Anna Salita, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Dwutorowość komunikacji jako novum w mediach, na przykładzie dyskursu politycznego
Paweł Rams, Uniwersytet Jagielloński, Queerowanie mediów. O ponowoczesnych przestrzeniach emancypacji
Aleksandra Pirzańska, Uniwersytet Jagielloński, Instytut Socjologii, Seriale „drugiego obiegu”, czyli słów kilka o wolności wyboru
Karol Haratyk, Uniwersytet Jagielloński, Open source = open democracy? Perspektywy przemian polityczności pod wpływem nowych mediów
12.30-13.00 – dyskusja
13.00-13.30 - przerwa
13.30-15.30
Anna Ginał, Uniwersytet Śląski, Wydział Radia i Telewizji im. K. Kieślowskiego,Telewizja od zera. Historia powstania i pierwsze miesiące funkcjonowania na rynku medialnym Telewizji Silesia
Magdalena Gradzi, Uniwersytet Jagielloński, Instytut Socjologii, „Za jakiś czas otworzysz lodówkę, a Google przyśle ci maila, ze kończy ci się piwo i zapyta, czy chcesz skorzystać z Google Shop, aby je zamówić”. Konwergencja mediów – radosna twórczość odbiorców czy tylko kolejne oblicze biznesu?
Piotr Podomarof, Uniwersytet Wrocławski, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, Informacja jutro i pojutrze – dystrybucja i zarządzanie danymi a nowe rozwiązania technologiczne
Rafał Kudliński Uniwersytet Wrocławski, Piotr Mieczkowski Wrocławska Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej, Projekt portalu Web 2.0
15.30-16.00 - dyskusja i zakończenie konferencji
Uczestnicy Konferencji Nowe Media/Medioznawstwo 2009
Anna Ginał, Uniwersytet Śląski, Wydział Radia i Telewizji im. K. Kieślowskiego,
Telewizja od zera. Historia powstania i pierwsze miesiące funkcjonowania na rynku medialnym Telewizji Silesia
Telewizja Silesia oficjalnie rozpoczęła nadawanie 29 marca 2008r. o godzinie 10.00. Nieoficjalnie – prace nad powstaniem pierwszej polskojęzycznej informacyjno-rozrywkowej stacji regionalnej o zasięgu europejskim (a później dostępnej także w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie) rozpoczęły się trzy lata wcześniej. Projekt można było od początku nazywać nowatorskim z wielu przyczyn: po pierwsze nikt wcześniej w kraju nie stworzył podobnej stacji, po drugie za przedsięwzięciem stała osoba, która wcześniej właściwie nie istniała na rynku medialnym czyli deweloper Arkadiusz Hołda, po trzecie: jako pierwsza łamała monopol TVP na telewizyjne informacje regionalne.
W swoim wystąpieniu chciałabym przede wszystkim przedstawić koncepcję stworzenia „telewizji od zera” oraz szanse i zagrożenia związane z takim przedsięwzięciem. Z punktu widzenia medioznawczego na pewno losy TVS są wyjątkowo ciekawe – nie tylko poprzez analizę ramówki stacji, jej przekazu, priorytetów, pozycji na rynku medialnym i perspektyw rozwoju w kontekście prac nad stworzeniem swoistego „medialnego kombinatu” na który składa się telewizja TVS, Radio Silesia, portal tvs.pl, ale także od strony technicznej: telewizja jest dostępna nie tylko w SD, ale i w rozdzielczości HD w cyfrowych sieciach kablowych, a do analogowych telewizji sygnał jest konwertowany do standardowej rozdzielczości.
Anna Ginał: 24 lata, studentka organizacji produkcji filmowej i telewizyjnej na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Zaczynała jako reporterka w katowickim oddziale Telewizji Polskiej realizując materiały do lokalnego serwisu informacyjnego "Aktualności", a także na antenę centralną ( "Wiadomości", "Panorama", "Teleekspress"). Relacjonowała m.in. katastrofę na terenie Międzynarodowych Targów Katowickich w styczniu 2006 roku czy tragedię w kopalni Halemba w Rudzie Śląskiej. Od 2008 roku pracuje jako dziennikarz i kierownik produkcji w redakcji "Silesia Informacji" Telewizji Silesia. Zajmuje się przede wszystkim newsami - zarówno od strony dziennikarskiej jak i techniczno-produkcyjnej i temu właśnie zagadnieniu pragnie poświęcić przyszłą pracę doktorską.
Magdalena Gradzi, Uniwersytet Jagielloński, Instytut Socjologii,
„Za jakiś czas otworzysz lodówkę, a Google przyśle ci maila, ze kończy ci się piwo i zapyta, czy chcesz skorzystać z Google Shop, aby je zamówić”. Konwergencja mediów – radosna twórczość odbiorców czy tylko kolejne oblicze biznesu?
Zjawisko konwergencji mediów – będące procesem upodabniania się funkcjonowania różnych środków przekazu – przez wielu badaczy uznane zostało za szansę na stworzenie nowej jakości mediów – kształtowanych oddolnie, będących dziełem odbiorców, którzy dzięki sprzężeniu różnego rodzaju technologii komunikacyjnych stać mieli się również nowym gatunkiem twórców. Czy rzeczywiście i w jaki sposób udało nam się oswoić medialne hybrydy? Czy konwergencja w istocie umożliwiła powstanie nowego typu autorów czy wytworzyła jedynie nowy typ konsumenta? Na te pytania postaram się odpowiedź na podstawie analizy wybranych polskich i zagranicznych programów telewizyjnych oraz ich funkcjonowania w Internecie.
Michał Gulik, Uniwersytet Jagielloński,
Ciało-w-ciało z medium. Parafrazy podmiotu w dyskursie nowych mediów
Śmierć człowieka – jeden z fetyszów dwudziestowiecznej humanistyki – dokonała się w medium języka. To właśnie w-pismo-wstąpienie (termin Tadeusza Komendanta na określenie teoretycznej propozycji Michela Foucaulta) okazało się dla podmiotu gestem samobójczym. Nie mogąc zapanować nad żywiołem pisma, stabilny, kartezjański podmiot rozpłynął się w mnogości dyskursów, które go konstytuowały. Kolejne jego atrybuty- samoświadomość, centryczność, racjonalność, okazały się teoretyczną fikcją, fałszywą fantazją o człowieczej autonomii. Podmiot bowiem nie mówi, ale jest mówiony przez język. To medium posługuje się człowiekiem, który okazuje się tylko jednym z elementów dyskursywnej sieci.
Poststrukturalistyczne zabicie podmiotu miało ożywić myślenie o człowieku i wyprowadzić je ze ślepej uliczki kartezjanizmu. W praktyce jednak podważyło wiarę w ludzką sprawczość (agency) i uniemożliwiło myślenie o autokreacji, czy podmiotowym działaniu. Na szczęście jednak – jak to często bywa w teorii – śmierć to dopiero początek. Miejscem przeżycia człowieka okazało się bowiem ciało. To wokół niego i poprzez nie wypowiada się współczesna humanistyka. Detronizacja Cogito umożliwiła nowe myślenie o cielesnej materialności i – w efekcie – fetyszyzację ciała w dobie późnej nowoczesności. Nowe media zaś umożliwiły niespotykane dotąd możliwości ingerencji i interwencji w ciało człowieka. Ciała, które zaludniają ekrany naszych telewizorów – wysportowane, zmultiplikowane, ekstatyczne, pokawałkowane, operowane, zabijane – dowodzą pasji cielesności współczesnej kultury. Poddawane ciągłej wizualizacji i wirtualizacji, ciała ludzkie stają się otwarte, modyfikowalne i niestabilne. W moim referacie prześledzę sposoby w jakie podmiotowość i cielesność przekształcają się pod wpływem mediów. Inspirować się będę studiami nad intermedialnością, Web 2.0 oraz visual studies. W toku wypowiedzi odwołam się do konkretnych tekstów telewizyjnych.
Karol Haratyk, Uniwersytet Jagielloński,
Open source = open democracy? Perspektywy przemian polityczności pod wpływem nowych mediów
Zjawisko określane mianem Web 2.0 przyczynia się do przemiany wszelkich sfer życia społecznego. Obecnie możemy obserwować również pierwsze symptomy wpływu Web 2.0 i nowych technologii interaktywnych na sferę publiczną oraz na polityczność(posługując się terminem używanym przez Chantal Mouffe).
W swoim wystąpieniu przyjrzę się zjawisku nowych mediów oraz Web 2.0 od strony ich implikacji politycznych. Posłużę się w tym celu koncepcjami e demokracji, fan democracy Liesbet van Zoonen oraz rozróżnieniem na taktyki i strategie Michel de Certau. Ponadto zastanowię się nad szansami realizacji w epoce Web 2.0 takiej wizji polityczności, jaką prezentuje Chantal Mouffe.. Pragnę zarazem zastrzec, że przedstawione przeze mnie propozycje rozumieć należy jako próbę odczytania obecnych trendów, a nie obecnej rzeczywistości społeczno-politycznej.
Na koniec rozważę szanse, jakie stwarzają przedstawione wyżej tendencje dla nowego medioznawstwa. Uważam, że wraz ze wzrostem znaczenie rzeczywistości wirtualnej wobec rzeczywistości realnej może ono stać się dyscypliną spajającą dotąd rozdzielane obszary badawcze socjologii, politologii i ekonomii. Uzasadniając taką rolę nowego medioznawstwa odwołam się do prac Immanuela Wallersteina oraz Yochai Benklera.
Rafał Kudliński Uniwersytet Wrocławski, Piotr Mieczkowski Wrocławska Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej,
Projekt portalu Web 2.0
Wraz z rozwojem technologii internetowej Web 2.0 wzrosło zapotrzebowanie odbiorców na oprogramowanie mające coraz większy związek z życiem codziennym. Aktualnie większość projektów istniejących ma zastosowanie typowo rozrywkowe lub praktyczne jest za bardzo wyprofilowana i spełnia wymogi ograniczonych grup społecznych. W latach 80 i 90 XX wieku próbowano wykorzystać podobną do dzisiejszej metodologie do stworzenia internetowego "życia", niestety możliwości techniczne ograniczały twórców tuż na samym starcie. Web 2.0 pozwala rozwinąć skrzydła i stworzyć aplikacje dające coraz większe pole do popisu odbiorcom internetu (teraz pro-sumerom internetu). Nasz projekt to połączenia m.in dziennikarstwa obywatelskiego z ciekawą multimedialną oprawą jaką daje nam dzisiejsza technologia.
Rafał Kudliński
Wykształcenie:
Politechnika Wrocławska - Fizyka Techniczna 2003 (b.eng)
Akademia Ekonomiczna we Wrocławiu - Zarządzanie Jakością w
Przedsiębiorstwie 2004 (p.grad)
Aktualnie : Student IV roku Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na
Uniwersytecie Wrocławskim (MA)
Doświadczenie:
- Społeczności internetowe dedykowane aktorom i aktorkom - tworzenie i
administracja,
- Wieloletnie doświadczenie jako specjalista ds. jakości i walidacji
oprogramowania w międzynarodowych korporacjach.
- Aktualnie: CEO w ITQ Media
Zainteresowania badawcze:
- Telewizja satelitarna lat 90 XX wieku - głównie rozwój tematycznych
kanałów telewizji satelitarnej w latach 90tych
- Społeczności internetowe
Piotr Mieczkowski
Wykształcenie:
Aktualnie: Student I roku Informatyki na Wrocławskiej Wyższej Szkole
Informatyki Stosowanej
Doświadczenie:
-Programista Future Solutions
-Specjalista ds Jakości Oprogramowania (Lukas Bank)
Zainteresowania badawcze:
- Portale internetowe (społeczność internetowa, komunikacja, wymiana danych)
- Rozwój WEB-owy (języki programowania rozwojem możliwości potencjalnych
użytkowników)
- Media w sieci
Aleksandra Pirzańska, Uniwersytet Jagielloński, Instytut Socjologii,
Seriale „drugiego obiegu”, czyli słów kilka o wolności wyboru
Pojęcia takie jak telewidz czy internauta nie wystarczają do opisu nowej kategorii, jaką stanowią coraz liczniejsi miłośnicy seriali tzw. drugiego obiegu. Zaciera się granica między telewizją a Internetem, a na naszych oczach dokonują się znaczące przemiany w świadomości odbiorców mediów masowych. Minęły bezpowrotnie czasy, kiedy wybór widza ograniczał się do kilku produkcji, nadawanych przez nieliczne dostępne mu stacje telewizyjne.
W dobie coraz powszechniejszego dostępu do Sieci miłośnicy seriali, zirytowani natłokiem reklam, nieodpowiednimi godzinami emisji ulubionej telenoweli lub po prostu znudzeni ofertą programową telewizji, biorą sprawy w swoje ręce i oglądają to, co im się podoba, wtedy, kiedy mają na to ochotę. Nie krępuje ich sztywny program narzucany przez stacje telewizyjne, ani stopień popularności ukochanego serialu w kraju rodzimym, gdyż możliwości obejrzenia kolejnego odcinka nie ogranicza już ani czas, ani przestrzeń. Dzięki przepastnym zasobom Internetu mogą wymknąć się z roli biernych odbiorców, stając się panami swojego czasu wolnego.
Badają uczestnictwo w kulturze musimy podążając za internautami, widzami przekraczać granice państw, bariery językowe, wychodzić poza programy kin, teatrów czy stacji telewizyjnych. Obecnie tylko od widza zależy, czy będzie co wieczór oglądał „M jak Miłość” czy w weekend obejrzy kilka nieemitowanych w Polsce odcinków „Doktora House’a”. Tymczasem to, co oglądamy w ogromnym stopniu kształtuje nasz sposób postrzegania świata.
Niemal nieograniczony dostęp do produkcji telewizyjnych z całego świata oraz świadomość wolności wyboru to elementy kształtujące tożsamość widzów, którym warto przyjrzeć się przy okazji debaty na temat nowych mediów. A może moglibyśmy zadać sobie pytanie czy Internet rzeczywiście jest jeszcze „medium masowym” czy też staje się platformą wymiany informacji z której korzystamy w sposób wysoce zindywidualizowany?
Aleksandra Pirzańska: Jestem studentką III roku socjologii UJ. W centrum moich zainteresowań leżą komunikowanie społeczne, socjolingwistyka, dziennikarstwo oraz medioznawsto. Aktywnie działam w Sekcji Medialnej KNSS UJ, gdzie współtworzę projekt kampanii wizerunkowej Instytutu Socjologii UJ oraz zajmuję się organizacją Socjologicznych Klubów Filmowych. W maju bieżącego roku wzięłam udział w I Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Media w Polsce – czwarta czy pierwsza władza”, podczas której wygłosiłam referat poświęcony kontrowersyjnym kampaniom społecznym w Polsce. Interesuje mnie proces zmiany społecznej, związany z nowymi sposobami komunikowania się, badanie społeczeństwa zmierzającego w kierunku „cywilizacji medialnej”. W wystąpieniu zatytułowanym Seriale „drugiego obiegu”, czyli słów kilka o wolności wyboru chciałabym skupić się na tym, jak nowe media wpływają na przemianę uczestnictwa w kulturze masowej.
Piotr Podomarof, Uniwersytet Wrocławski, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej,
Informacja jutro i pojutrze – dystrybucja i zarządzanie danymi a nowe rozwiązania technologiczne
Celem mojego wystąpienia będzie zaprezentowanie nowych możliwości w dziedzinie zarządzania danymi ze szczególnym uwzględnieniem technologii wyszukiwania informacji; chciałbym zacząć od poruszenia kwestii hipertekstualności dzisiejszych mediów i możliwych scenariuszy rozwoju tego zjawiska; ukazane zostaną przy tym standardy przyszłościowe, czekające na wdrożenie oraz będące w fazie opracowania koncepcyjnego – jak Web 3.0 i kolejne numeracje rozwiązań sieciowych. Ponadto odniosę się do funkcjonujących już obecnie struktur opartych na systemie Wiki, a także zaprezentuję kilka innowacyjnych pomysłów, które zostały już zaimplementowane w cyfrowej rzeczywistości – jak np. aplikacja retrievr, strony w rodzaju metaatem czy wefeelfine. W podsumowaniu zamierzam przedstawić najbardziej prawdopodobne warianty przyszłości Internetu i innych, coraz bardziej skorelowanych ze sobą mediów.
Piotr Podomarof: Jestem studentem Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Wydziale Filologicznym we Wrocławiu; obecnie oczekuję na obronę swojej pracy magisterskiej (ustaloną na 18 lipca, tak więc mam nadzieję, iż w trakcie konferencji będę już szczęśliwym posiadaczem stosownego tytułu). Tematyką komputerową interesuję się od dobrych kilkunastu lat - fascynacja rozpoczęła się od gier, poprzez Sieć i mnogość zastosowań wielofunkcyjnych aplikacji, po kwestie futurologiczne i ekstrapolację obecnych trendów wykorzystywania struktury Internetu oraz modyfikacji komunikacji o zasięgu globalnym. Oprócz wiadomości wyniesionych ze studiów i domowych eksperymentów z cyberprzestrzenią równie cenne doświadczenia zdobyłem podczas praktyk w redakcji miesięcznika "CD-Action" oraz pracy przy projektowaniu gier komputerowych w firmie Techland.
Na co dzień jestem aktywnym użytkownikiem Internetu, starając się wykorzystać jak największą ilość możliwości, jakie zapewnia to medium. Swą pracę magisterską poświęciłem zagadnieniom nowych standardów komunikacyjnych, wdrażanych w Sieci oraz towarzyszącym im aspektom natury technologicznej; obecnie natomiast intensywnie przyglądam się kwestii sieciowych gier komputerowych, powodom ich stale rosnącej popularności oraz możliwym kierunkom rozwoju i zastosowaniom tychże produkcji w tworzeniu pewnych bardzo specyficznych wzorców komunikacji oraz interakcji - zamierzam bowiem tę właśnie tematykę przedstawić szerzej w swej przyszłej pracy doktorskiej (jeśli wszystko pójdzie dobrze). Niezmiennie bardzo interesujący pozostaje dla mnie także casus informacji w mediach cyfrowych oraz sposoby jej dystrybucji i modyfikacji.
Paweł Rams, Uniwersytet Jagielloński, Queerowanie mediów. O ponowoczesnych przestrzeniach emancypacji
Jeszcze do niedawna media definiowano powszechnie w kategoriach czwartej władzy. Dziś, w epoce Web 2.0 teza ta wydaje się być nieaktualna. Coraz częściej do głosu dochodzi nowy, postmodernistyczny paradygmat badania przestrzeni komunikacji społecznej. Jego podstawowym założeniem jest zerwanie z traktowaniem przekazu medialnego jako homogenicznego oraz uwzględnienie aktywnego, negocjującego znaczenia odbiorcy.
Ponowoczesny paradygmat w refleksji medioznawczej niesie ze sobą wiele szans dla grup, znajdujących się dotychczas na marginesach debaty publicznej. W moim wystąpieniu przyjrzę się, na ile wykorzystują one pole emancypacji, jakim mogą stać się media. Przywołam w tym celu nowe kategorie w badaniach (m. in. aktywny odbiorca, wewnętrzna heterogeniczność komunikatu, media jako agora społeczna).
W toku analizy wybranych przykładów ze sfery społeczno-politycznej (m.in. dyskusje z reprezentantami mniejszości seksualnych, relacje z Marszów Tolerancji, fora internetowe, blogi) oraz kulturalno-rozrywkowej (queer cinema, seriale np. Queer as Folk) przeformułuję nieaktualny, nowoczesny model emancypacji i przystosuję go do strategii wykorzystywanych w nowych mediach. Odwołam się w tym miejscu do koncepcji sformułowanych między innymi przez Foucaulta („lokalne punkty oporu”), Ranciera („estetyka jako polityka)”, Butler („performatywność płci”) czy Lyotarda („małe narracje”).
Paweł Rams: Jestem studentem piątego roku filologii polskiej spec. wiedza o kulturze na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Byłem uczestnikiem studencko – doktoranckich konferencji naukowych w Gdańsku, Toruniu i Krakowie. Moje zainteresowania skupiają się wokół zagadnień związanych z badaniami feministycznymi, płcią społeczno-kulturową, queer theory, filozofią, ponowoczesnymi teoriami kulturowymi, literaturą, filmem oraz mediami. Przygotowuję pracę magisterską na temat konstrukcji płci i seksualności w prozie Andrzeja Kuśniewicza.
Anna Salita, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
Dwutorowość komunikacji jako novum w mediach, na przykładzie dyskursu politycznego
Media tradycyjne, takie jak prasa, radio i telewizja odwołują się do równie tradycyjnie rozumianego schematu komunikacyjnego. Zgodnie z tym schematem, mamy dany przekaz, którego autorem jest nadawca, a skierowany jest on do konkretnego odbiorcy. Tymczasem nowe medium, jakim jest właśnie Internet, wprowadza pewne zachwianie tego schematu. Terminy nadawca i odbiorca przestają być jednoznaczne. Interaktywność, która cechuje Sieć, sprawia, iż nadawca może w każdej chwili stać się odbiorcą i odwrotnie. Do tej pory monologiczne media zostają zastąpione przez dialogiczny Internet. Granice między nadawcą a odbiorcą zostają zatarte, a oni obaj określeni wspólnym mianem użytkownika. Pojawia się w tym momencie pytanie, jak zmieniła się sytuacja komunikacyjna w nowych mediach? Próbę odpowiedzi na to pytanie podejmuję analizując blogi polityków oraz pojawiające się do nich komentarze.
Anna Salita: Uniwersytet in. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Zakład Historii Języka. Od 2006 roku doktorantka w Zakładzie Historii Języka. Jej zainteresowania badawcze krążą wokół języka mediów oraz polityki, niezależnie od momentu dziejowego rozwoju polszczyzny. Chociaż planowana rozprawa doktorska będzie poświęcona językowi prasy dziewiętnastowiecznej, to już podczas studiów fascynowały ją problemy językoznawstwa współczesnego. Najpierw uczestnicząc, później zaś przewodnicząc Kołu Miłośników Języka, podejmowała liczne projekty analizujące język współczesnych polityków i mediów (jak np. kwestia wulgaryzmów, charakter dyskursu internetowego).
Telewizja od zera. Historia powstania i pierwsze miesiące funkcjonowania na rynku medialnym Telewizji Silesia
Telewizja Silesia oficjalnie rozpoczęła nadawanie 29 marca 2008r. o godzinie 10.00. Nieoficjalnie – prace nad powstaniem pierwszej polskojęzycznej informacyjno-rozrywkowej stacji regionalnej o zasięgu europejskim (a później dostępnej także w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie) rozpoczęły się trzy lata wcześniej. Projekt można było od początku nazywać nowatorskim z wielu przyczyn: po pierwsze nikt wcześniej w kraju nie stworzył podobnej stacji, po drugie za przedsięwzięciem stała osoba, która wcześniej właściwie nie istniała na rynku medialnym czyli deweloper Arkadiusz Hołda, po trzecie: jako pierwsza łamała monopol TVP na telewizyjne informacje regionalne.
W swoim wystąpieniu chciałabym przede wszystkim przedstawić koncepcję stworzenia „telewizji od zera” oraz szanse i zagrożenia związane z takim przedsięwzięciem. Z punktu widzenia medioznawczego na pewno losy TVS są wyjątkowo ciekawe – nie tylko poprzez analizę ramówki stacji, jej przekazu, priorytetów, pozycji na rynku medialnym i perspektyw rozwoju w kontekście prac nad stworzeniem swoistego „medialnego kombinatu” na który składa się telewizja TVS, Radio Silesia, portal tvs.pl, ale także od strony technicznej: telewizja jest dostępna nie tylko w SD, ale i w rozdzielczości HD w cyfrowych sieciach kablowych, a do analogowych telewizji sygnał jest konwertowany do standardowej rozdzielczości.
Anna Ginał: 24 lata, studentka organizacji produkcji filmowej i telewizyjnej na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Zaczynała jako reporterka w katowickim oddziale Telewizji Polskiej realizując materiały do lokalnego serwisu informacyjnego "Aktualności", a także na antenę centralną ( "Wiadomości", "Panorama", "Teleekspress"). Relacjonowała m.in. katastrofę na terenie Międzynarodowych Targów Katowickich w styczniu 2006 roku czy tragedię w kopalni Halemba w Rudzie Śląskiej. Od 2008 roku pracuje jako dziennikarz i kierownik produkcji w redakcji "Silesia Informacji" Telewizji Silesia. Zajmuje się przede wszystkim newsami - zarówno od strony dziennikarskiej jak i techniczno-produkcyjnej i temu właśnie zagadnieniu pragnie poświęcić przyszłą pracę doktorską.
Magdalena Gradzi, Uniwersytet Jagielloński, Instytut Socjologii,
„Za jakiś czas otworzysz lodówkę, a Google przyśle ci maila, ze kończy ci się piwo i zapyta, czy chcesz skorzystać z Google Shop, aby je zamówić”. Konwergencja mediów – radosna twórczość odbiorców czy tylko kolejne oblicze biznesu?
Zjawisko konwergencji mediów – będące procesem upodabniania się funkcjonowania różnych środków przekazu – przez wielu badaczy uznane zostało za szansę na stworzenie nowej jakości mediów – kształtowanych oddolnie, będących dziełem odbiorców, którzy dzięki sprzężeniu różnego rodzaju technologii komunikacyjnych stać mieli się również nowym gatunkiem twórców. Czy rzeczywiście i w jaki sposób udało nam się oswoić medialne hybrydy? Czy konwergencja w istocie umożliwiła powstanie nowego typu autorów czy wytworzyła jedynie nowy typ konsumenta? Na te pytania postaram się odpowiedź na podstawie analizy wybranych polskich i zagranicznych programów telewizyjnych oraz ich funkcjonowania w Internecie.
Michał Gulik, Uniwersytet Jagielloński,
Ciało-w-ciało z medium. Parafrazy podmiotu w dyskursie nowych mediów
Śmierć człowieka – jeden z fetyszów dwudziestowiecznej humanistyki – dokonała się w medium języka. To właśnie w-pismo-wstąpienie (termin Tadeusza Komendanta na określenie teoretycznej propozycji Michela Foucaulta) okazało się dla podmiotu gestem samobójczym. Nie mogąc zapanować nad żywiołem pisma, stabilny, kartezjański podmiot rozpłynął się w mnogości dyskursów, które go konstytuowały. Kolejne jego atrybuty- samoświadomość, centryczność, racjonalność, okazały się teoretyczną fikcją, fałszywą fantazją o człowieczej autonomii. Podmiot bowiem nie mówi, ale jest mówiony przez język. To medium posługuje się człowiekiem, który okazuje się tylko jednym z elementów dyskursywnej sieci.
Poststrukturalistyczne zabicie podmiotu miało ożywić myślenie o człowieku i wyprowadzić je ze ślepej uliczki kartezjanizmu. W praktyce jednak podważyło wiarę w ludzką sprawczość (agency) i uniemożliwiło myślenie o autokreacji, czy podmiotowym działaniu. Na szczęście jednak – jak to często bywa w teorii – śmierć to dopiero początek. Miejscem przeżycia człowieka okazało się bowiem ciało. To wokół niego i poprzez nie wypowiada się współczesna humanistyka. Detronizacja Cogito umożliwiła nowe myślenie o cielesnej materialności i – w efekcie – fetyszyzację ciała w dobie późnej nowoczesności. Nowe media zaś umożliwiły niespotykane dotąd możliwości ingerencji i interwencji w ciało człowieka. Ciała, które zaludniają ekrany naszych telewizorów – wysportowane, zmultiplikowane, ekstatyczne, pokawałkowane, operowane, zabijane – dowodzą pasji cielesności współczesnej kultury. Poddawane ciągłej wizualizacji i wirtualizacji, ciała ludzkie stają się otwarte, modyfikowalne i niestabilne. W moim referacie prześledzę sposoby w jakie podmiotowość i cielesność przekształcają się pod wpływem mediów. Inspirować się będę studiami nad intermedialnością, Web 2.0 oraz visual studies. W toku wypowiedzi odwołam się do konkretnych tekstów telewizyjnych.
Karol Haratyk, Uniwersytet Jagielloński,
Open source = open democracy? Perspektywy przemian polityczności pod wpływem nowych mediów
Zjawisko określane mianem Web 2.0 przyczynia się do przemiany wszelkich sfer życia społecznego. Obecnie możemy obserwować również pierwsze symptomy wpływu Web 2.0 i nowych technologii interaktywnych na sferę publiczną oraz na polityczność(posługując się terminem używanym przez Chantal Mouffe).
W swoim wystąpieniu przyjrzę się zjawisku nowych mediów oraz Web 2.0 od strony ich implikacji politycznych. Posłużę się w tym celu koncepcjami e demokracji, fan democracy Liesbet van Zoonen oraz rozróżnieniem na taktyki i strategie Michel de Certau. Ponadto zastanowię się nad szansami realizacji w epoce Web 2.0 takiej wizji polityczności, jaką prezentuje Chantal Mouffe.. Pragnę zarazem zastrzec, że przedstawione przeze mnie propozycje rozumieć należy jako próbę odczytania obecnych trendów, a nie obecnej rzeczywistości społeczno-politycznej.
Na koniec rozważę szanse, jakie stwarzają przedstawione wyżej tendencje dla nowego medioznawstwa. Uważam, że wraz ze wzrostem znaczenie rzeczywistości wirtualnej wobec rzeczywistości realnej może ono stać się dyscypliną spajającą dotąd rozdzielane obszary badawcze socjologii, politologii i ekonomii. Uzasadniając taką rolę nowego medioznawstwa odwołam się do prac Immanuela Wallersteina oraz Yochai Benklera.
Rafał Kudliński Uniwersytet Wrocławski, Piotr Mieczkowski Wrocławska Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej,
Projekt portalu Web 2.0
Wraz z rozwojem technologii internetowej Web 2.0 wzrosło zapotrzebowanie odbiorców na oprogramowanie mające coraz większy związek z życiem codziennym. Aktualnie większość projektów istniejących ma zastosowanie typowo rozrywkowe lub praktyczne jest za bardzo wyprofilowana i spełnia wymogi ograniczonych grup społecznych. W latach 80 i 90 XX wieku próbowano wykorzystać podobną do dzisiejszej metodologie do stworzenia internetowego "życia", niestety możliwości techniczne ograniczały twórców tuż na samym starcie. Web 2.0 pozwala rozwinąć skrzydła i stworzyć aplikacje dające coraz większe pole do popisu odbiorcom internetu (teraz pro-sumerom internetu). Nasz projekt to połączenia m.in dziennikarstwa obywatelskiego z ciekawą multimedialną oprawą jaką daje nam dzisiejsza technologia.
Rafał Kudliński
Wykształcenie:
Politechnika Wrocławska - Fizyka Techniczna 2003 (b.eng)
Akademia Ekonomiczna we Wrocławiu - Zarządzanie Jakością w
Przedsiębiorstwie 2004 (p.grad)
Aktualnie : Student IV roku Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na
Uniwersytecie Wrocławskim (MA)
Doświadczenie:
- Społeczności internetowe dedykowane aktorom i aktorkom - tworzenie i
administracja,
- Wieloletnie doświadczenie jako specjalista ds. jakości i walidacji
oprogramowania w międzynarodowych korporacjach.
- Aktualnie: CEO w ITQ Media
Zainteresowania badawcze:
- Telewizja satelitarna lat 90 XX wieku - głównie rozwój tematycznych
kanałów telewizji satelitarnej w latach 90tych
- Społeczności internetowe
Piotr Mieczkowski
Wykształcenie:
Aktualnie: Student I roku Informatyki na Wrocławskiej Wyższej Szkole
Informatyki Stosowanej
Doświadczenie:
-Programista Future Solutions
-Specjalista ds Jakości Oprogramowania (Lukas Bank)
Zainteresowania badawcze:
- Portale internetowe (społeczność internetowa, komunikacja, wymiana danych)
- Rozwój WEB-owy (języki programowania rozwojem możliwości potencjalnych
użytkowników)
- Media w sieci
Aleksandra Pirzańska, Uniwersytet Jagielloński, Instytut Socjologii,
Seriale „drugiego obiegu”, czyli słów kilka o wolności wyboru
Pojęcia takie jak telewidz czy internauta nie wystarczają do opisu nowej kategorii, jaką stanowią coraz liczniejsi miłośnicy seriali tzw. drugiego obiegu. Zaciera się granica między telewizją a Internetem, a na naszych oczach dokonują się znaczące przemiany w świadomości odbiorców mediów masowych. Minęły bezpowrotnie czasy, kiedy wybór widza ograniczał się do kilku produkcji, nadawanych przez nieliczne dostępne mu stacje telewizyjne.
W dobie coraz powszechniejszego dostępu do Sieci miłośnicy seriali, zirytowani natłokiem reklam, nieodpowiednimi godzinami emisji ulubionej telenoweli lub po prostu znudzeni ofertą programową telewizji, biorą sprawy w swoje ręce i oglądają to, co im się podoba, wtedy, kiedy mają na to ochotę. Nie krępuje ich sztywny program narzucany przez stacje telewizyjne, ani stopień popularności ukochanego serialu w kraju rodzimym, gdyż możliwości obejrzenia kolejnego odcinka nie ogranicza już ani czas, ani przestrzeń. Dzięki przepastnym zasobom Internetu mogą wymknąć się z roli biernych odbiorców, stając się panami swojego czasu wolnego.
Badają uczestnictwo w kulturze musimy podążając za internautami, widzami przekraczać granice państw, bariery językowe, wychodzić poza programy kin, teatrów czy stacji telewizyjnych. Obecnie tylko od widza zależy, czy będzie co wieczór oglądał „M jak Miłość” czy w weekend obejrzy kilka nieemitowanych w Polsce odcinków „Doktora House’a”. Tymczasem to, co oglądamy w ogromnym stopniu kształtuje nasz sposób postrzegania świata.
Niemal nieograniczony dostęp do produkcji telewizyjnych z całego świata oraz świadomość wolności wyboru to elementy kształtujące tożsamość widzów, którym warto przyjrzeć się przy okazji debaty na temat nowych mediów. A może moglibyśmy zadać sobie pytanie czy Internet rzeczywiście jest jeszcze „medium masowym” czy też staje się platformą wymiany informacji z której korzystamy w sposób wysoce zindywidualizowany?
Aleksandra Pirzańska: Jestem studentką III roku socjologii UJ. W centrum moich zainteresowań leżą komunikowanie społeczne, socjolingwistyka, dziennikarstwo oraz medioznawsto. Aktywnie działam w Sekcji Medialnej KNSS UJ, gdzie współtworzę projekt kampanii wizerunkowej Instytutu Socjologii UJ oraz zajmuję się organizacją Socjologicznych Klubów Filmowych. W maju bieżącego roku wzięłam udział w I Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Media w Polsce – czwarta czy pierwsza władza”, podczas której wygłosiłam referat poświęcony kontrowersyjnym kampaniom społecznym w Polsce. Interesuje mnie proces zmiany społecznej, związany z nowymi sposobami komunikowania się, badanie społeczeństwa zmierzającego w kierunku „cywilizacji medialnej”. W wystąpieniu zatytułowanym Seriale „drugiego obiegu”, czyli słów kilka o wolności wyboru chciałabym skupić się na tym, jak nowe media wpływają na przemianę uczestnictwa w kulturze masowej.
Piotr Podomarof, Uniwersytet Wrocławski, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej,
Informacja jutro i pojutrze – dystrybucja i zarządzanie danymi a nowe rozwiązania technologiczne
Celem mojego wystąpienia będzie zaprezentowanie nowych możliwości w dziedzinie zarządzania danymi ze szczególnym uwzględnieniem technologii wyszukiwania informacji; chciałbym zacząć od poruszenia kwestii hipertekstualności dzisiejszych mediów i możliwych scenariuszy rozwoju tego zjawiska; ukazane zostaną przy tym standardy przyszłościowe, czekające na wdrożenie oraz będące w fazie opracowania koncepcyjnego – jak Web 3.0 i kolejne numeracje rozwiązań sieciowych. Ponadto odniosę się do funkcjonujących już obecnie struktur opartych na systemie Wiki, a także zaprezentuję kilka innowacyjnych pomysłów, które zostały już zaimplementowane w cyfrowej rzeczywistości – jak np. aplikacja retrievr, strony w rodzaju metaatem czy wefeelfine. W podsumowaniu zamierzam przedstawić najbardziej prawdopodobne warianty przyszłości Internetu i innych, coraz bardziej skorelowanych ze sobą mediów.
Piotr Podomarof: Jestem studentem Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Wydziale Filologicznym we Wrocławiu; obecnie oczekuję na obronę swojej pracy magisterskiej (ustaloną na 18 lipca, tak więc mam nadzieję, iż w trakcie konferencji będę już szczęśliwym posiadaczem stosownego tytułu). Tematyką komputerową interesuję się od dobrych kilkunastu lat - fascynacja rozpoczęła się od gier, poprzez Sieć i mnogość zastosowań wielofunkcyjnych aplikacji, po kwestie futurologiczne i ekstrapolację obecnych trendów wykorzystywania struktury Internetu oraz modyfikacji komunikacji o zasięgu globalnym. Oprócz wiadomości wyniesionych ze studiów i domowych eksperymentów z cyberprzestrzenią równie cenne doświadczenia zdobyłem podczas praktyk w redakcji miesięcznika "CD-Action" oraz pracy przy projektowaniu gier komputerowych w firmie Techland.
Na co dzień jestem aktywnym użytkownikiem Internetu, starając się wykorzystać jak największą ilość możliwości, jakie zapewnia to medium. Swą pracę magisterską poświęciłem zagadnieniom nowych standardów komunikacyjnych, wdrażanych w Sieci oraz towarzyszącym im aspektom natury technologicznej; obecnie natomiast intensywnie przyglądam się kwestii sieciowych gier komputerowych, powodom ich stale rosnącej popularności oraz możliwym kierunkom rozwoju i zastosowaniom tychże produkcji w tworzeniu pewnych bardzo specyficznych wzorców komunikacji oraz interakcji - zamierzam bowiem tę właśnie tematykę przedstawić szerzej w swej przyszłej pracy doktorskiej (jeśli wszystko pójdzie dobrze). Niezmiennie bardzo interesujący pozostaje dla mnie także casus informacji w mediach cyfrowych oraz sposoby jej dystrybucji i modyfikacji.
Paweł Rams, Uniwersytet Jagielloński, Queerowanie mediów. O ponowoczesnych przestrzeniach emancypacji
Jeszcze do niedawna media definiowano powszechnie w kategoriach czwartej władzy. Dziś, w epoce Web 2.0 teza ta wydaje się być nieaktualna. Coraz częściej do głosu dochodzi nowy, postmodernistyczny paradygmat badania przestrzeni komunikacji społecznej. Jego podstawowym założeniem jest zerwanie z traktowaniem przekazu medialnego jako homogenicznego oraz uwzględnienie aktywnego, negocjującego znaczenia odbiorcy.
Ponowoczesny paradygmat w refleksji medioznawczej niesie ze sobą wiele szans dla grup, znajdujących się dotychczas na marginesach debaty publicznej. W moim wystąpieniu przyjrzę się, na ile wykorzystują one pole emancypacji, jakim mogą stać się media. Przywołam w tym celu nowe kategorie w badaniach (m. in. aktywny odbiorca, wewnętrzna heterogeniczność komunikatu, media jako agora społeczna).
W toku analizy wybranych przykładów ze sfery społeczno-politycznej (m.in. dyskusje z reprezentantami mniejszości seksualnych, relacje z Marszów Tolerancji, fora internetowe, blogi) oraz kulturalno-rozrywkowej (queer cinema, seriale np. Queer as Folk) przeformułuję nieaktualny, nowoczesny model emancypacji i przystosuję go do strategii wykorzystywanych w nowych mediach. Odwołam się w tym miejscu do koncepcji sformułowanych między innymi przez Foucaulta („lokalne punkty oporu”), Ranciera („estetyka jako polityka)”, Butler („performatywność płci”) czy Lyotarda („małe narracje”).
Paweł Rams: Jestem studentem piątego roku filologii polskiej spec. wiedza o kulturze na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Byłem uczestnikiem studencko – doktoranckich konferencji naukowych w Gdańsku, Toruniu i Krakowie. Moje zainteresowania skupiają się wokół zagadnień związanych z badaniami feministycznymi, płcią społeczno-kulturową, queer theory, filozofią, ponowoczesnymi teoriami kulturowymi, literaturą, filmem oraz mediami. Przygotowuję pracę magisterską na temat konstrukcji płci i seksualności w prozie Andrzeja Kuśniewicza.
Anna Salita, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
Dwutorowość komunikacji jako novum w mediach, na przykładzie dyskursu politycznego
Media tradycyjne, takie jak prasa, radio i telewizja odwołują się do równie tradycyjnie rozumianego schematu komunikacyjnego. Zgodnie z tym schematem, mamy dany przekaz, którego autorem jest nadawca, a skierowany jest on do konkretnego odbiorcy. Tymczasem nowe medium, jakim jest właśnie Internet, wprowadza pewne zachwianie tego schematu. Terminy nadawca i odbiorca przestają być jednoznaczne. Interaktywność, która cechuje Sieć, sprawia, iż nadawca może w każdej chwili stać się odbiorcą i odwrotnie. Do tej pory monologiczne media zostają zastąpione przez dialogiczny Internet. Granice między nadawcą a odbiorcą zostają zatarte, a oni obaj określeni wspólnym mianem użytkownika. Pojawia się w tym momencie pytanie, jak zmieniła się sytuacja komunikacyjna w nowych mediach? Próbę odpowiedzi na to pytanie podejmuję analizując blogi polityków oraz pojawiające się do nich komentarze.
Anna Salita: Uniwersytet in. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Zakład Historii Języka. Od 2006 roku doktorantka w Zakładzie Historii Języka. Jej zainteresowania badawcze krążą wokół języka mediów oraz polityki, niezależnie od momentu dziejowego rozwoju polszczyzny. Chociaż planowana rozprawa doktorska będzie poświęcona językowi prasy dziewiętnastowiecznej, to już podczas studiów fascynowały ją problemy językoznawstwa współczesnego. Najpierw uczestnicząc, później zaś przewodnicząc Kołu Miłośników Języka, podejmowała liczne projekty analizujące język współczesnych polityków i mediów (jak np. kwestia wulgaryzmów, charakter dyskursu internetowego).
Zaproszenie
NOWE MEDIA/MEDIOZNAWSTWO
MIĘDZYNARODOWE SYMPOZJUM NAUKOWE
(http://nowemedia-wroclaw.blogspot.com)
Wrocław, 17-18 listopada 2009r.
• NOWE MEDIA
• NOWE METODOLOGIE
• NOWE METODY BADAŃ
Instytyt Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Europejskie Centrum Edukacji Medialnej mają zaszczyt zaprosić młodych badaczy mediów do udziału w inter- i multidyscyplinarnym sympozjum naukowym poświęconym nowym mediom.
Celem sympozjum jest nawiązanie dialogu między młodymi badaczami mediów z Polski i innych krajów Europy. Przedmiotem naszych dyskusji będą nowe media oraz metodologia i metodyka badań nowych mediów. Pragniemy postawić pytania o to, co jest nowego w nowych mediach i na czym polega novum we współczesnym medioznawstwie?
Planujemy dwudniowe seminarium składające się z dwóch części: międzynarodowego seminarium doktoranckiego i ogólnopolskiej konferencji studenckiej.
Planujemy publikację najlepszych wystąpień w tomie pokonferencyjnym.
Doktorantów zainteresowanych wystąpieniem w ramach seminarium prosimy o zapoznanie się z załączonym zaproszeniem i przesłanie zgłoszenia planowanego wystąpienia w języku angielskim.
Studentów zainteresowanych udziałem w konferencji prosimy o przesłanie zgłoszenia planowanego wystąpienia w języku polskim (czas: maksymalnie 20 minut) w formacie Word lub RTF na adres organizatorów: newmedia@onet.eu.
Prosimy o uwzględnienie w zgłoszeniu informacji w następującej kolejności:
a) autor(zy), b) uczelnia, c) e-mail, d) tytuł wystąpienia, e) słowa kluczowe, f) abstrakt (maksymalnie 200 słów), g) wymagania techniczne, h) specjalne potrzeby.
Prelegenci nie ponoszą kosztów uczestnictwa w sympozjum.
Organizatorzy nie zapewniają zakwaterowania uczestnikom z Polski.
Ważne daty:
data przyjmowania zgłoszeń: TERMIN PRZEDŁUŻONY: 14 czerwca 2009
potwierdzenie akceptacji nadesłanych propozycji: 26 czerwca
opublikowanie programu sympozjum: 6 lipca
17-18 listopada – sympozjum we Wrocławiu
Do zobaczenia we Wrocławiu – Mieście Spotkań: http://www.wroclaw.pl/
MIĘDZYNARODOWE SYMPOZJUM NAUKOWE
(http://nowemedia-wroclaw.blogspot.com)
Wrocław, 17-18 listopada 2009r.
• NOWE MEDIA
• NOWE METODOLOGIE
• NOWE METODY BADAŃ
Instytyt Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Europejskie Centrum Edukacji Medialnej mają zaszczyt zaprosić młodych badaczy mediów do udziału w inter- i multidyscyplinarnym sympozjum naukowym poświęconym nowym mediom.
Celem sympozjum jest nawiązanie dialogu między młodymi badaczami mediów z Polski i innych krajów Europy. Przedmiotem naszych dyskusji będą nowe media oraz metodologia i metodyka badań nowych mediów. Pragniemy postawić pytania o to, co jest nowego w nowych mediach i na czym polega novum we współczesnym medioznawstwie?
Planujemy dwudniowe seminarium składające się z dwóch części: międzynarodowego seminarium doktoranckiego i ogólnopolskiej konferencji studenckiej.
Planujemy publikację najlepszych wystąpień w tomie pokonferencyjnym.
Doktorantów zainteresowanych wystąpieniem w ramach seminarium prosimy o zapoznanie się z załączonym zaproszeniem i przesłanie zgłoszenia planowanego wystąpienia w języku angielskim.
Studentów zainteresowanych udziałem w konferencji prosimy o przesłanie zgłoszenia planowanego wystąpienia w języku polskim (czas: maksymalnie 20 minut) w formacie Word lub RTF na adres organizatorów: newmedia@onet.eu.
Prosimy o uwzględnienie w zgłoszeniu informacji w następującej kolejności:
a) autor(zy), b) uczelnia, c) e-mail, d) tytuł wystąpienia, e) słowa kluczowe, f) abstrakt (maksymalnie 200 słów), g) wymagania techniczne, h) specjalne potrzeby.
Prelegenci nie ponoszą kosztów uczestnictwa w sympozjum.
Organizatorzy nie zapewniają zakwaterowania uczestnikom z Polski.
Ważne daty:
data przyjmowania zgłoszeń: TERMIN PRZEDŁUŻONY: 14 czerwca 2009
potwierdzenie akceptacji nadesłanych propozycji: 26 czerwca
opublikowanie programu sympozjum: 6 lipca
17-18 listopada – sympozjum we Wrocławiu
Do zobaczenia we Wrocławiu – Mieście Spotkań: http://www.wroclaw.pl/
Subskrybuj:
Posty (Atom)
